4.6 Kumārapetavatthu

“Sāvatthi nāma nagaraṃ,
himavantassa passato;
Tattha āsuṃ dve kumārā,
rājaputtāti me sutaṃ.

Sammattā rajanīyesu,
kāmassādābhinandino;
Paccuppannasukhe giddhā,
na te passiṃsunāgataṃ.

Te cutā ca manussattā,
paralokaṃ ito gatā;
Tedha ghosentyadissantā,
pubbe dukkaṭamattano.

Bahūsu vata santesu,
deyyadhamme upaṭṭhite;
Nāsakkhimhā ca attānaṃ,
parittaṃ kātuṃ sukhāvahaṃ.

Kiṃ tato pāpakaṃ assa,
yaṃ no rājakulā cutā;
Upapannā pettivisayaṃ,
khuppipāsasamappitā.

Sāmino idha hutvāna,
honti asāmino tahiṃ;
Bhamanti khuppipāsāya,
manussā unnatonatā.

Etamādīnavaṃ ñatvā,
issaramadasambhavaṃ;
Pahāya issaramadaṃ,
bhave saggagato naro;
Kāyassa bhedā sappañño,
saggaṃ so upapajjatī”ti.

Kumārapetavatthu chaṭṭhaṃ.