3.1.3 Vīmaṃsanapañha

Rājā āha—

“bhante nāgasena, sallapissasi mayā saddhin”ti?

“Sace tvaṃ, mahārāja, paṇḍitavādaṃ sallapissasi sallapissāmi, sace pana rājavādaṃ sallapissasi na sallapissāmī”ti.

“Kathaṃ, bhante nāgasena, paṇḍitā sallapantī”ti?

“Paṇḍitānaṃ kho, mahārāja, sallāpe āveṭhanampi kayirati, nibbeṭhanampi kayirati, niggahopi kayirati, paṭikammampi kayirati, vissāsopi kayirati, paṭivissāsopi kayirati, na ca tena paṇḍitā kuppanti, evaṃ kho, mahārāja, paṇḍitā sallapantī”ti.

“Kathaṃ pana, bhante, rājāno sallapantī”ti?

“Rājāno kho, mahārāja, sallāpe ekaṃ vatthuṃ paṭijānanti, yo taṃ vatthuṃ vilometi, tassa daṇḍaṃ āṇāpenti ‘imassa daṇḍaṃ paṇethā’ti, evaṃ kho, mahārāja, rājāno sallapantī”ti.

“Paṇḍitavādāhaṃ, bhante, sallapissāmi, no rājavādaṃ, vissaṭṭho bhadanto sallapatu yathā bhikkhunā vā sāmaṇerena vā upāsakena vā ārāmikena vā saddhiṃ sallapati, evaṃ vissaṭṭho bhadanto sallapatu mā bhāyatū”ti.

“Suṭṭhu, mahārājā”ti thero abbhānumodi.

Rājā āha—

“bhante nāgasena, pucchissāmī”ti.

“Puccha, mahārājā”ti.

“Pucchitosi me, bhante”ti.

“Visajjitaṃ, mahārājā”ti.

“Kiṃ pana, bhante, tayā visajjitan”ti?

“Kiṃ pana, mahārāja, tayā pucchitan”ti.

Vīmaṃsanapañho tatiyo.