1.8 Goṇapetavatthu

“Kiṃ nu ummattarūpova,
lāyitvā haritaṃ tiṇaṃ;
Khāda khādāti lapasi,
gatasattaṃ jaraggavaṃ.

Na hi annena pānena,
mato goṇo samuṭṭhahe;
Tvaṃsi bālo ca dummedho,
yathā taññova dummatī”ti.

“Ime pādā idaṃ sīsaṃ,
ayaṃ kāyo savāladhi;
Nettā tatheva tiṭṭhanti,
ayaṃ goṇo samuṭṭhahe.

Nāyyakassa hatthapādā,
kāyo sīsañca dissati;
Rudaṃ mattikathūpasmiṃ,
nanu tvaññeva dummatī”ti.

“Ādittaṃ vata maṃ santaṃ,
ghatasittaṃva pāvakaṃ;
Vārinā viya osiñcaṃ,
sabbaṃ nibbāpaye daraṃ.

Abbahī vata me sallaṃ,
sokaṃ hadayanissitaṃ;
Yo me sokaparetassa,
pitusokaṃ apānudi.

Svāhaṃ abbūḷhasallosmi,
sītibhūtosmi nibbuto;
Na socāmi na rodāmi,
tava sutvāna māṇava”.

Evaṃ karonti sappaññā,
ye honti anukampakā;
Vinivattayanti sokamhā,
sujāto pitaraṃ yathāti.

Goṇapetavatthu aṭṭhamaṃ.