14.1.9 Tacchasūkarajātaka

Imassudaṃ yanti disodisaṃ pure,
Bhayaṭṭitā leṇagavesino puthu;
Te dāni saṅgamma vasanti ekato,
Yatthaṭṭhitā duppasahajja te mayā.

Pariṇāyakasampannā,
sahitā ekavādino;
Te maṃ samaggā hiṃseyyuṃ,
tasmā nesaṃ na patthaye”.

“Ekova indo asure jināti,
Ekova seno hanti dije pasayha;
Ekova byaggho migasaṅghapatto,
Varaṃ varaṃ hanti balañhi tādisaṃ”.

“Na heva indo na seno,
napi byaggho migādhipo;
Samagge sahite ñātī,
na byagghe kurute vase”.

“Kumbhīlakā sakuṇakā,
saṃghino gaṇacārino;
Sammodamānā ekajjhaṃ,
uppatanti ḍayanti ca.

Tesañca ḍayamānānaṃ,
ekettha apasakkati;
Tañca seno nitāḷeti,
veyyagghiyeva sā gati”.

“Ussāhito jaṭilena,
luddenāmisacakkhunā;
Dāṭhī dāṭhīsu pakkhandi,
maññamāno yathā pure”.

“Sādhu sambahulā ñātī,
api rukkhā araññajā;
Sūkarehi samaggehi,
byaggho ekāyane hato”.

Brāhmaṇañceva byagghañca,
ubho hantvāna sūkarā.
Ānandino pamuditā,
mahānādaṃ panādisuṃ.

Te su udumbaramūlasmiṃ,
sūkarā susamāgatā;
Tacchakaṃ abhisiñciṃsu,
“tvaṃ no rājāsi issaro”ti.

Tacchasūkarajātakaṃ navamaṃ.