3.7.4 Brahmalokapañha

Rājā āha—

“bhante nāgasena, kīvadūro ito brahmaloko”ti?

“Dūro kho, mahārāja, ito brahmaloko kūṭāgāramattā silā tamhā patitā ahorattena aṭṭhacattālīsayojanasahassāni bhassamānā catūhi māsehi pathaviyaṃ patiṭṭhaheyyā”ti.

“Bhante nāgasena, tumhe evaṃ bhaṇatha—  ‘seyyathāpi balavā puriso samiñjitaṃ vā bāhaṃ pasāreyya, pasāritaṃ vā bāhaṃ samiñjeyya; evameva iddhimā bhikkhu cetovasippatto jambudīpe antarahito brahmaloke pātubhaveyyā’ti etaṃ vacanaṃ na saddahāmi, evaṃ atisīghaṃ tāva bahūni yojanasatāni gacchissatī”ti.

Thero āha—

“kuhiṃ pana, mahārāja, tava jātabhūmī”ti?

“Atthi, bhante, alasando nāma dīpo, tatthāhaṃ jāto”ti.

“Kīva dūro, mahārāja, ito alasando hotī”ti?

“Dvimattāni, bhante, yojanasatānī”ti.

“Abhijānāsi nu tvaṃ, mahārāja, tattha kiñcideva karaṇīyaṃ karitvā saritā”ti?

“Āma, bhante, sarāmī”ti.

“Lahuṃ kho tvaṃ, mahārāja, gatosi dvimattāni yojanasatānī”ti.

“Kallosi, bhante nāgasenā”ti.

Brahmalokapañho catuttho.