1.6 Ekapiṇḍapātadāyikātherīapadāna

“Nagare bandhumatiyā,
bandhumā nāma khattiyo;
Tassa rañño ahuṃ bhariyā,
ekajjhaṃ cārayāmahaṃ.

Rahogatā nisīditvā,
evaṃ cintesahaṃ tadā;
‘Ādāya gamanīyaṃ hi,
kusalaṃ natthi me kataṃ.

Mahābhitāpaṃ kaṭukaṃ,
ghorarūpaṃ sudāruṇaṃ;
Nirayaṃ nūna gacchāmi,
ettha me natthi saṃsayo’.

Rājānaṃ upasaṅkamma,
idaṃ vacanamabraviṃ;
‘Ekaṃ me samaṇaṃ dehi,
bhojayissāmi khattiya’.

Adāsi me mahārājā,
samaṇaṃ bhāvitindriyaṃ;
Tassa pattaṃ gahetvāna,
paramannena pūrayiṃ.

Pūrayitvā paramannaṃ,
gandhālepaṃ akāsahaṃ;
Jālena pidahitvāna,
vatthayugena chādayiṃ.

Ārammaṇaṃ mamaṃ etaṃ,
sarāmi yāvajīvihaṃ;
Tattha cittaṃ pasādetvā,
tāvatiṃsamagacchahaṃ.

Tiṃsānaṃ devarājūnaṃ,
mahesittamakārayiṃ;
Manasā patthitaṃ mayhaṃ,
nibbattati yathicchitaṃ.

Vīsānaṃ cakkavattīnaṃ,
mahesittamakārayiṃ;
Ocitattāva hutvāna,
saṃsarāmi bhavesvahaṃ.

Sabbabandhanamuttāhaṃ,
apetā me upādikā;
Sabbāsavā parikkhīṇā,
natthi dāni punabbhavo.

Ekanavutito kappe,
yaṃ dānamadadiṃ tadā;
Duggatiṃ nābhijānāmi,
piṇḍapātassidaṃ phalaṃ.

Kilesā jhāpitā mayhaṃ,
…pe…
viharāmi anāsavā.

Svāgataṃ vata me āsi,
…pe…
kataṃ buddhassa sāsanaṃ.

Paṭisambhidā catasso,
…pe…
kataṃ buddhassa sāsanaṃ”.

Itthaṃ sudaṃ ekapiṇḍapātadāyikā bhikkhunī imā gāthāyo abhāsitthāti.

Ekapiṇḍapātadāyikātheriyāpadānaṃ chaṭṭhaṃ.